Het deel ‘Oorlog’ wordt geopend met vier dansers die modern dansen op de 7e Symfonie (Leningrad) van Dimitri Shostakovich. Elke danser draagt een masker omdat zij anonieme soldaten vertegenwoordigen. Een staatshoofd zal tenslotte nooit zijn eigen zoon of dochter naar het slagveld sturen. Verder dragen zij maskers om de toeschouwer te ontfocussen van het gezicht naar het lichaam en om de ziel van de stervende dansers het lichaam uiteindelijk te laten verlaten.
In plaats van de spiegel worden nu zwart/wit foto’s en dia’s geprojecteerd over de Tweede Wereldoorlog. De eerste vier dansers dragen behalve maskers ook zwarte uniformen, zij vertegenwoordigen het Nazi-regime. Na verloop van tijd komen vier nieuwe dansers met groene uniformen en wederom maskers het podium op. Deze geallieerde dansers komen uit het publiek en neemt hen zo mee in de strijd om bevrijding.
De acht dansers strijden tot het bittere eind en sterven een voor een. Zoals in elke oorlog, zijn er ook in dit deel geen winnaars. Als een danser sterft komt een lichtstraal uit de hemel met daarin een haak naar beneden. De stervende danser haakt zijn masker en uniform aan de haak, waarna de danser tot op zijn knieën wordt opgetakeld en zijn onderarmen spreid. Hierna verlaat de lichtstraal en de ziel (het uniform en het masker) het lichaam. De als een kruis rustende danser hervindt nu zijn identiteit en is net onze broer, zus, vader, oom etc. De gesneuvelde geallieerde- of nazi-soldaat draagt witte onderkleding met daarop hun naam.
Aan het eind van het deel Oorlog wordt de dansvoorstelling onderbroken door een groep figuranten die, op de achtergrond, gedurende een minuut van rechts naar links (Oost – West) over het podium loopt, terwijl uit de speakers een ooggetuigenverslag klinkt over de Auschwitzdodenmars. De minuut daarop is er één van stilte.
Hierna wordt de dansvoorstelling hervat, het deel ‘Oorlog’ is nog niet ten einde. De laatste twee dansers vechten verdeeld over twee kampen in een aangrijpend duet om leven en dood. De dansers blijken aan elkaar gewaagd te zijn en na een uitputtende strijd doden zij elkaar. Tot grote schrik blijken het twee broers te zijn.
Uiteindelijk vormen de acht gestorven dansers gezamenlijk een militaire begraafplaats, zoals die door heel Europa te vinden zijn.